3. I. Le prétérit du subjonctif

De Wikigram
Aller à la navigation Aller à la recherche
La version imprimable n’est plus prise en charge et peut comporter des erreurs de génération. Veuillez mettre à jour les signets de votre navigateur et utiliser à la place la fonction d’impression par défaut de celui-ci.

Paradigmes

Le prétérit du subjonctif se forme à l'aide de l'auxiliaire conjugué au présent du subjonctif:

CANTAR BÀTER BASTIR
agi cantat agi batut agi bastit
ajas cantat ajas batut ajas bastit
aja cantat aja batut aja bastit
ajam cantat ajam batut ajam bastit
ajatz cantat ajatz batut ajatz bastit
ajan cantat ajan batut ajan bastit
ESTAR VIÉNER PARTIR
sii estat, -ada sii viengut, -uda sii partit, -ida
sias estat, -ada sias viengut, -uda sias partit, -ida
sia estat, -ada sia viengut, -uda sia partit, -ida
siam estats, -adas siam vienguts, -udas siam partits, -ida
siatz estats, -adas siatz vienguts, -udas siatz partits, -idas
sian estats, -adas sian vienguts, -udas sian partits, -idas


Emploi

Le prétérit du subjonctif est moins employé que son correspondant français, le passé du subjonctif. On l'emploie à la place du présent du subjonctif lorsque le verbe indique un événement situé dans un passé proche. Si l'on se réfère à un passé qui n'est pas proche, notamment lorsqu'un cadre temporel, explicité dans la phrase, se réfère au passé, on emploiera plutôt l'imparfait du subjonctif. Comparer:

Que cau qu'ajas hèit los devers hèra viste entà aver dejà fenit.

Que cau que hasosses los devers hèra viste, delager, entà aver acabat au cap d'ua òra!